Poradnik adopcyjny

Drogi Właścicielu…kilka wskazówek na dobry początek.

Decyzja zapadła! Przygarniasz psa ze schroniska. Bierzesz go pod swój dach i przejmujesz za niego pełną odpowiedzialność. Często jego przeszłość jest nieznana. Wiele z tych czworonogów zostało skrzywdzonych, bądź też zabrakło podstawowej socjalizacji, w konsekwencji czego świat zewnętrzny jest dla nich wrogi oraz nieprzewidywalny. Twoją rolą jest nauczenie psa funkcjonowania w ludzkim świecie. Dajcie sobie czas na wzajemne poznanie się.

Każdy pies potrzebuje poczucia bezpieczeństwa. W pierwszych chwilach, gdy pies trafia pod Twój dach przeżywa ogromny stres: nowe miejsca, ludzie, których nie zna, Tobie jeszcze nie ufa. Mogą pojawić się reakcje, które świadczą o tym, jak bardzo pies jest zdenerwowany: wymioty, biegunka, brak apetytu, ospałość lub nadpobudliwość, trzęsienie się, łupież na skórze, intensywne wypadanie sierści. Ważne, by przez pierwsze dni nie pogarszać tego stanu nadmierną troskliwością, przytulaniem, głaskaniem i uspokajaniem czworonoga. Najlepiej zostawić mu dużo swobody. Warto przygotować mu bezpieczne miejsce (psy posiadają tzw. instynkt nory, im ciemniej i ciaśniej, tym bezpieczniej).

Nie zapraszaj znajomych w tym okresie.

Nie zmieniaj gwałtownie sposobu żywienia. Warto również kilka dni poczekać z kąpielą, gdy pies poczuje się bezpieczniej. Używaj szamponów przeznaczonych dla psów.

Pies może dość nerwowo reagować na nowe dźwięki –szczekaniem, nadpobudliwością. Z czasem jednak przyzwyczai się do nich. Lepiej ignorować takie reakcje.

Może zdarzyć się również, że początkowo ze stresu będzie załatwiał się w domu. Możliwe też, że nikt nie nauczył go czystości. Nigdy nie karć go za taką reakcję. Warto nagradzać smakołykiem każde załatwienie się na zewnątrz (pochwała na etapie uczenia jest za słabym motywatorem).

Pierwsze spacery możliwe są tylko pod Twoją kontrolą. Obserwuj psa, jak zachowuje się względem obcych, dzieci, psów, samochodów itd. Nie puszczaj ze smyczy, bo więź między wami jest zbyt słaba i czworonóg może uciec. Poza tym nie wiesz, czego się boi, co może go zdenerwować i na co może zareagować agresją. Warto zaopatrzyć się w kilkumetrową linkę, która w bezpiecznym miejscu da psu więcej swobody niż krótka smycz.

Warto od samego początku na zewnątrz pracować nad przywoływaniem: jeśli przywołasz psa (np.”DO MNIE”), a on przybiegnie do Ciebie-nawet jeśli jest na lince, każdorazowo należy mu się pyszny smakołyk. Powtarzaj tę czynność jak najczęściej, bo przywołanie jest najważniejszą ale i jedną z najtrudniejszych komend do wypracowania.

Pierwsze dwa tygodnie to okres adaptacji, podczas którego warto ustalić zasady i konsekwentnie należy ich przestrzegać. Psy czują bezpieczeństwo, jeśli codzienność jest ujęta w pewne rytuały i rutynę (spacery, jedzenie, zabawa, czas, w którym musi zająć się sobą).

Jako świadomy Przewodnik psa ważne jest, byś znał podstawowe zasady uczenia się psów a także umiał psa „czytać” czyli oceniać jego stan emocjonalny (rozpoznawać objawy stresu).

Nie możesz zaskakiwać go niespodziewanymi reakcjami: podchodzeniem i głaskaniem kiedy śpi, przeszkadzaniem w trakcie jedzenia, mocnym przytulaniem, wyciąganiem z ukrycia na siłę, kładzeniem się na nim, zbliżaniem twarzy do pyska, zmuszaniem siłą do zabiegów pielęgnacyjnych, wyrywaniem zabawki, zbyt mocnym tarmoszeniem i głaskaniem z góry po głowie.

Nie wymagaj od psa czegoś, czego nikt wcześniej go nie nauczył (może to być chodzenie na smyczy, załatwianie się na zewnątrz, egzekwowanie komend, zostawianie przedmiotów itd.)

Absolutnie nie karć psa! (bicie, krzyk, przewracanie na ziemię, szarpanie za kark, bicie gazetą). Awersja z Twojej strony niczego psa nie nauczy, spowoduje tylko, że pies zacznie się Ciebie bać i wywoła reakcję lękową. W skrajnej sytuacji może pojawić się agresja na tle lękowym.

Zadbaj o właściwe żywienie (niewskazane są karmy „marketowe”). Nieodpowiednie żywienie może również przełożyć się w pewnym stopniu na niewłaściwe zachowanie (alergia pokarmowa).

PIES ZMĘCZONY TO PIES SPOKOJNY! Ruch jest jedną z podstawowych psich potrzeb. Zadbaj o odpowiednią aktywność swojego pupila, w zależności od jego osobniczych potrzeb. Spacer daje również możliwość tzw.eksploracji otoczenia (poznawania), nawiązywania kontaktów z innymi psami, ludźmi, bodźcami rozpraszającymi (samochody, ruch uliczny, dźwięki, zapachy, itd.). Pamiętaj o elementach zabawy podczas spaceru: rzucanie piłeczki, możliwość popływania, zabawy z innymi psami.

Wprowadź podstawowe elementy posłuszeństwa w domu i podczas spacerów-psy uwielbiają aktywność umysłową, a przede wszystkim będziesz miał kontrolę nad czworonogiem.

Pamiętaj, by pies zawsze miał coś do gryzienia (zabawka, psie gryzaki, kości cielęce). Gryzienie czegoś obniża poziom stresu i rozładowuje napięcie. To jedna z podstawowych psich potrzeb, niezależnie od wieku psa. Poza tym, jest zajęciem zapełniającym czas naszego pupila, kiedy ma zająć się sam sobą lub podczas Twojej nieobecności.

Pies koniecznie musi nauczyć się pozostawać sam i zrozumieć, że nie będziesz poświęcał mu całego czasu. Wychodząc do innych pomieszczeń zamykaj czasem za sobą drzwi. Bardzo ważne, by nie wracać do niego jeśli szczeka, wyje czy piszczy – bo w ten właśnie sposób nagradza się i utrwala takie jego zachowanie. Przed dłuższym Twoim wyjściem koniecznie zabierz psa na długi spacer. Zawsze zostaw mu smakowity gryzak. Charakterystyczne objawy tzw. lęku separacyjnego (pies nie radzi sobie z samotnością) to: niszczenie przedmiotów, wycie, piszczenie, szczekanie a także wypróżnianie się.

Przyczyny stresu:
-Brak socjalizacji w okresie szczenięcym
-Oddanie do schroniska
-Przeprowadzka, wyrzucenie
-Karanie, agresja ze strony człowieka
-Zbyt mało lub zbyt dużo ruchu
-Kłótnie w rodzinie
-Złe metody szkoleniowe
-Karanie psa w sytuacjach, w których wysyła on człowiekowi wyraźne sygnały, że jest zestresowany
-Lęk separacyjny – nieumiejętność zostawania pod nieobecność właściciela
-Choroba
-Zbyt niskie lub zbyt wysokie temperatury
-Reakcje człowieka, odbierane przez psy jako zachowania zagrażające – przytulanie, groźne patrzenie w oczy, głaskanie po głowie, przyciskanie do ziemi, szarpanie za kark, zbliżanie twarzy do pyska, pochylanie się nad psem.

Podstawowa zasada uczenia się psów: KAŻDY PIES UCZY SIĘ PRZEZ BEZPOŚREDNIE SKOJARZENIA! Psy kierują się odmiennym „systemem wartości”. Dla nich coś może być: korzystne lub niekorzystne; bezpieczne lub niebezpieczne.

… jeszcze jedno…cierpliwość i konsekwencja – to klucz do wzajemnych, właściwych relacji. Pamiętaj proszę jednak, że nie ma psów idealnych…ludzi też nie…

Tekst: Anna Kwaśny (behawiorystka-szkoleniowiec)